chodzić pieszo

См. также в других словарях:

• chodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, chodzićdzę, chodzićdzi, chodź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o człowieku i zwierzętach: poruszać się bez określonego kierunku za pomocą nóg w taki sposób, że jedna z nich (lub …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

• pieszo — «nie używając żadnego środka lokomocji, na własnych nogach; piechotą, na piechotę» Iść, pójść, udać się gdzieś pieszo. Chodzić do pracy, do szkoły pieszo. Przebyć część drogi pieszo …   Słownik języka polskiego

• piechur — m IV, DB. a, Ms. piechururze; lm M. ci piechururzy, te piechurury, DB. ów 1. «człowiek chodzący, wędrujący pieszo; ten, kto zwykł chodzić pieszo» Dobry, niezmordowany piechur. 2. «żołnierz piechoty» Kolumna piechurów …   Słownik języka polskiego

• iść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXd, idę, idzie, idź, szedł, szła, szli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w określonym kierunku, stawiając nogi tak, że w każdej chwili przynajmniej jedna dotyka… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wędrować — ndk IV, wędrowaćruję, wędrowaćrujesz, wędrowaćruj, wędrowaćował 1. «odbywać wędrówkę pieszo lub używając środków lokomocji; chodzić, jeździć, podróżować» Wędrować pieszo, piechotą a. na piechotę. Wędrować autostopem. Wędrować samochodem. Wędrować …   Słownik języka polskiego

• droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• spacerek — m III, D. spacerekrku, N. spacerekrkiem; lm M. spacerekrki zdr. od spacer Mały, krótki spacerek. Wyjść z dzieckiem na spacerek. ◊ Iść, pójść dokądś spacerkiem «iść, pójść pieszo» ◊ Iść, chodzić, jechać itp. spacerkiem «iść, jechać wolno, nie… …   Słownik języka polskiego

• na piechotę — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bez korzystania z jakiegokolwiek środka lokomocji; pieszo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wybrać się gdzieś na piechotę. Chodzić do pracy na piechotę. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wędrować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, wędrowaćruję, wędrowaćruje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odbywać drogę zazwyczaj pieszo, podróżować, przemierzać jakieś tereny, kraj itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wędrować po górach …   Langenscheidt Polski wyjaśnień